Wielki Czwartek rozpoczął Triduum Paschalne

Po tragedii Notre-Dame

Szczególny charakter miała Msza Krzyżma w Paryżu, w którym pożar zniszczył katedrę Notre-Dame Relację przekazała Katolicka Agencja Informacyjna: „O tym, że do odbudowania Kościoła potrzeba, aby wszyscy ochrzczeni powrócili do łaski i żarliwości otrzymanych na Chrzcie, mówił w homilii podczas Mszy Krzyżma arcybiskup Paryża Michel Aupetit. Liturgia sprawowana w kościele Saint Sulpice (św. Sulpicjusza), zgromadziła tysiące wiernych

Mówiąc o odbudowie zniszczonej w pożarze paryskiej katedry, przypomniał, już po raz kolejny w ostatnich dniach, że bardziej, niż o odbudowanie budynku, chodzi dziś o odnowę wspólnoty wierzących, co nie może się dokonać bez powrotu do tożsamości chrześcijańskiej, budowanej na sakramentach. Ale musimy też podnieść Kościół. “Aby wszyscy ochrzczeni, którzy otrzymali namaszczenie Chrystusa, kapłana, proroka i króla, odnaleźli żarliwość swoich początków, powrócili do tej nadzwyczajnej łaski, którą otrzymali, stając się pewnego dnia dziećmi Boga”.

Święto kapłanów

Jak przypomina KAI, Wielki Czwartek jest szczególnym świętem kapłanów. Rankiem, jeszcze przed wieczornym rozpoczęciem Triduum Paschalnego, ma miejsce szczególna Msza św. We wszystkich kościołach katedralnych biskup diecezjalny wraz z kapłanami (nierzadko z całej diecezji) odprawia Mszę św. Krzyżma. Podczas niej biskup święci oleje (chorych i krzyżmo), które przez cały rok służą przy udzielaniu sakramentów chrztu, święceń kapłańskich, namaszczenia chorych. Kapłani koncelebrujący ze swoim biskupem odnawiają przyrzeczenia kapłańskie. Msza Krzyżma jest wyrazem jedności i wspólnoty duchowieństwa diecezji.

Wieczorem w kościołach parafialnych i zakonnych Mszą Wieczerzy Pańskiej rozpoczyna się Triduum Paschalne. Przed rozpoczęciem liturgii opróżnia się tabernakulum, w którym przez cały rok przechowywany jest Najświętszy Sakrament. Odtąd aż do Nocy Zmartwychwstania pozostaje ono puste.

Msza św. ma charakter bardzo uroczysty. Jest dziękczynieniem za ustanowienie Eucharystii i kapłaństwa służebnego. Ostania Wieczerza, którą Jezus spożywał z apostołami, była tradycyjną ucztą paschalną, przypominającą wyjście Izraelitów z niewoli egipskiej. Wszystkie gesty i słowa Jezusa, błogosławieństwo chleba i wina nawiązują do żydowskiej tradycji.

Jednak Chrystus nadał tej uczcie nowy sens. Mówiąc, że poświęcony chleb jest Jego Ciałem, a wino Krwią, ustanowił Eucharystię. Równocześnie nakazał apostołom: “To czyńcie na Moją pamiątkę”. Tradycja upatruje w tych słowach ustanowienie służebnego kapłaństwa, szczególne włączenie apostołów i ich następców w jedyne kapłaństwo Chrystusa.

W liturgii podczas śpiewu hymnu “Chwała na wysokości Bogu”, którego nie było przez cały Wielki Post, biją dzwony. Po homilii ma miejsce obrzęd umywania nóg. Główny celebrans (przeważnie jest to przełożony wspólnoty – biskup, proboszcz, przeor), umywa i całuje stopy dwunastu mężczyznom. Przypomina to gest Chrystusa i wyraża prawdę, że Kościół, tak jak Chrystus, jest nie po to, żeby mu służono, lecz aby służyć.

Po Mszy św. rusza procesja do tzw. ciemnicy. Tam rozpoczyna się adoracja Najświętszego Sakramentu. Wymownym znakiem odejścia Jezusa, który po Ostatniej Wieczerzy został pojmany, jest ogołocenie centralnego miejsca świątyni, czyli ołtarza. Aż do Wigilii Paschalnej ołtarz pozostaje bez obrusu, świec i wszelkich ozdób.