Zmarł kardynał Zenon Grocholewski - [VIDEO]

W sierpniu 2011 roku odwiedził Grajewo, Augustów i Sejny. Gościł na zaproszenie Zarządu, Rady i pracowników Spółdzielni Mleczarskiej Mlekpol w Grajewie, których wcześniej podejmował w Watykanie. Z ekipą reporterską towarzyszyliśmy księdzu kardynałowi Zenonowi Grocholewskiemu w podróży szlakiem papieskim. Do tej podróży wracamy w filmowym wspomnieniu.

Kard. Grocholewski urodził się 11 października 1939 r. w Bródkach, w woj. poznańskim jako trzecie z czwórki dzieci Stanisława i Józefy Grocholewskich. Święcenia kapłańskie przyjął w maju 1963 r. w Poznaniu, po czym przez trzy lata pracował w poznańskiej parafii Chrystusa Króla. W 1966 r. jako młody kapłan wyjechał do Rzymu na studia prawa kanonicznego na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. 

Za wysoko oceniony licencjat otrzymał złoty medal tej uczelni, po czym w 1972 r. nagrodzono go podobnym złotym medalem, tyle że papieskim, za doktorat. W okresie studiów rzymskich wyjeżdżał na kursy językowe do Niemiec i Francji. 

Od października 1972 do 1999 r. pracował w Najwyższym Trybunale Sygnatury Apostolskiej, początkowo jako notariusz, a od października 1998 r. był prefektem. Łączyło się z tym stanowisko przewodniczącego Sądu Kasacyjnego Państwa Miasta Watykanu. Oba te urzędy piastował do 15 listopada 1999 r., gdy św. Jan Paweł II powołał go na prefekta Kongregacji Wychowania Katolickiego, co oznaczało automatycznie także godność wielkiego kanclerza Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego, a także Papieskich Instytutów: Biblijnego, Muzyki Sakralnej, Archeologii Chrześcijańskiej oraz Studiów Arabskich i Islamskich.

W grudniu 1982 r. papież mianował go biskupem tytularnym, a niemal równo dziewięć lat później wyniósł go do godności arcybiskupa.

Jako biskup, arcybiskup i kardynał Zenon Grocholewski brał udział w wielu ważnych wydarzeniach kościelnych z Synodami Biskupów na czele oraz reprezentował Ojca Świętego na lokalnych uroczystościach rocznicowych w ponad 20 krajach, m.in. w Polsce, na Filipinach, w Słowacji, na Białorusi, w Ameryce Północnej i Południowej i w wielu innych. W pierwszej połowie lat 80. uczestniczył też w pracach nad nowym Kodeksem Prawa Kanonicznego i nad reformą Kurii Rzymskiej. 

Był autorem ponad 550 publikacji w 12 językach. W większości są to prace naukowe, zwłaszcza z prawa kanonicznego procesowego i małżeńskiego. Miał szczególne zasługi w odnowieniu prawa kanonicznego oraz praktyki sądów kościelnych w krajach postkomunistycznych. 

Otrzymał wiele tytułów honorowych, a w 1998 r. ówczesna Akademia Teologii Katolickiej w Warszawie (dziś Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego) nadała mu godność doktora honoris causa. 24 października następnego roku uczynił to Katolicki Uniwersytet Lubelski. Podobne wyróżnienia nadały mu też m.in. uczelnie w Pasawie (Niemcy), w Glasgow, Bratysławie, Buenos Aires, Tajpei (Tajwan) i Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.