Niech się mają poeci...

Piotr Zemanek

Łomżenie z pamięci

tak się jakoś złożyło pani Haniu

że dopiero w tej uliczce przy rynku

przysiadłem się do pani na ławeczce.

nie wiem czy mnie pani zauważyła

trochę się już łomżyło. słońce powoli

za dachy domów kładło się w Łomżę.

chciałem przełomżyć swój wiersz

na język bardziej łomżyński. tylko

dla pani. ale nie ułomżyło mi się.

więc może pozwoli pani że chociaż

przez chwilę połomżę się obok pani.

tak bardzo się za panią złomżyłem.