Rozliczanie energii cieplnej

Zagadnienie to, mimo, że dotyczy prawie każdego (75% mieszkańców Łomży zaopatrywana jest w ciepło z MPEC-u) jest znane bardzo pobieżnie. Temat jest o tyle istotny, że niedawno zakończył się tzw. „sezon grzewczy” i w kolejnych miesiącach będzie następowało rozliczanie zaliczek na ciepło wpłacanych w ramach czynszu.

Ogólnie występują dwa systemy rozliczeń:

I – rozliczenie pierwotne – dotyczy odbiorców indywidualnych pobierających ciepło bezpośrednio z sieci ciepłowniczej oraz odbiorców instytucjonalnych typu spółdzielnie mieszkaniowe, MPGKiM, wspólnoty mieszkaniowe itp.

II – rozliczenie wtórne – dotyczy odbiorców będących użytkownikami poszczególnych lokali w budynkach wielolokalowych (spółdzielczych, komunalnych, wspólnoty mieszkaniowe itp.)

Rozliczenia pierwotne następują w miesięcznych okresach rozliczeniowych bezpośrednio z dostawcą ciepła (MPEC) na podstawie odczytów wskazań ciepłomierzy umieszczonych w węźle cieplnym.

W rozliczeniach pierwotnych na opłatę za energię cieplną składają się następujące pozycje:

- opłata za moc zamówioną,

- opłata za energię cieplną ( w sensie towaru),

- opłata stała za usługi przesyłowe (związana z mocą zamówioną),

- opłata zmienna za usługi przesyłowe (związana ze zużyciem ciepła)

- oplata za zużycie nośnika ciepła,

- opłata zastępcza (od 1 sierpnia 2013 roku),

lub w sytuacji taryfy jednoczłonowej

- średnia opłata za ciepło

- średnia opłata za przesyl

- oplata za zużycie nośnika ciepła,

- opłata zastępcza (od 1 sierpnia 2013 roku),

Bardziej skomplikowanym zagadnieniem są wtórne rozliczenia za energie cieplną. W Łomży powszechnie stosowanym systemem jest zaliczkowe opłacanie za ciepło do ogrzewania, jako jednej z pozycji opłaty za mieszkanie oraz zaliczkowego opłacania za podgrzanie ciepłej wody jako pozycji przy rachunku za wodę. Ostateczne rozliczenie się z użytkownikami poszczególnych lokali w budynkach wielolokalowych następuje w rocznym okresie rozliczeniowym (w przypadku podgrzewania wody – kwartalnym) w oparci o podzielniki kosztów, którymi mogą być: wodomierz ciepłej wody w stosunku do ciepła zużytego na podgrzanie wody oraz podzielniki zainstalowane na odbiornikach ciepła (grzejnikach) w stosunku do ciepła zużytego na ogrzewanie pomieszczeń.. Warto dodać, że podzielniki kosztów nie są urządzeniami pomiarowymi, gdyż ich wskazania są bezwymiarowe oraz nie podlegają one legalizacji. Wodomierz jest wprawdzie legalizowanym przyrządem pomiarowym, ale wskazuje jedynie ilość ciepłej wody zużytej w poszczególnych lokalach w [m³], a nie ilość ciepła zawartego w tej wodzie. Podzielniki służą do określenia udziału ilości ciepła oddanego przez grzejniki w danym lokalu, w całkowitej ilości ciepła dostarczonego do instalacji centralnego ogrzewania w danym budynku (wykazanej przez ciepłomierz zainstalowany w węźle cieplnym). Jest to założenie teoretyczne, gdyż w praktyce w budynku wielolokalowym znaczna część ciepła jest zużywana na ogrzewanie klatek schodowych, wózkarni, suszarni i inne pomieszczenia wspólne, które nie są w żaden sposób opomiarowane. Stąd powszechną praktyką jest, że tylko część zużytej w danym budynku energii cieplnej analizowana jest wskazaniami podzielników. Bywa, że jest to tylko 40%, a pozostałe 60% kosztów zużytego ciepła rozdzielane jest na lokatorów, proporcjonalnie do zajmowanej powierzchni przez poszczególne lokale. Stąd np. zerowe wskazania podzielników elektronicznych nie oznaczają braku opłaty za ogrzewanie lokalu.

Ostateczne rozliczenia oparte o podzielniki, prowadzone są przez specjalistyczne firmy, a za wynik rozliczeń wtórnych odpowiadają zarządcy poszczególnych budynków wielolokalowych.